Dziady cz. III
Prolog
Miejsce akcji: klasztor ojców Bazylianów zamieniony na więzienie w Wilnie.
Bohaterowie: więzień (realistyczni) i anioły i duchy (fantastyczni).
Anioł stróż, który opiekuje się więźniem na prośbę jego matki.
Refleksja więźnia dotyczy snu, który większość ludzi traktuje jako niespójną, przypadkową grę wyobraźni lub chaotyczne przypomnienie doświadczeń minionego dnia. Więzień nie akceptuje takiego punktu widzenia, bardzo krytycznie odnosi się do próby wyjaśnienia roli snu w kategoriach rozumowych. Zdaniem Gustawa sen jest przejawem jakiejś rzeczywistości, alternatywnej w stosunku do tej, której doświadczamy na jawie. Dla Gustawa rzeczywistość sama bywa bardziej prawdziwa niż rzeczywistość na jawie. Taka interpretacja snu znajduje interpretacje w układzie sceny, w której więzień raz się budzi, a raz zasypia. Kiedy śpi wypowiadają się duchy, a po przebudzeniu sam komentuje rzeczywistość. Oznacza to, że więzień przebywa równolegle w tej rzeczywistości duchowej i materialnej. Czytaj więcej...