Gustaw Herling-Gruziński w swoim opowiadaniu pt. "Ofiarowanie" poddaje refleksji biblijną
historię Abrahama. Autor wybiera z Biblii taki fragment, który właściwie pominięty jest w tekście oryginalnym milczeniem. Prezentuje głównego bohatera podczas przygotowań do podróży i samej drogi na miejsce ofiary. Fragment ten jest dla narratora interesujący ze względu na fakt, że pokazuje Abrahama niejako w chwili dokonywania wyboru. Bohater ma wątpliwości co do tego, jak postąpić bo zdaje sobie sprawę, z tego że kładzie na szali z jednej strony szczęście rodzinne oraz relacje z żoną i synem, a z drugiej strony przychylność Boga. Niezależnie od tego, co wybierze Abraham, zawsze coś straci. Można zatem powiedzieć, że sytuacje w jakiej się znalazł ma charakter tragiczny. Od tragizmu w klasycznym rozumowaniu tego pojęcia odróżnia sytuację Abrahama to, że o jego życiu nie decyduje fatum, ale Bóg, który widząc poświęcenie człowieka, zdejmuje z niego obowiązek ofiary. Gruziński zwraca jednak uwagę na fakt, że wybór przed którym Bóg postawił Abrahama nie pozostaje bez konsekwencji, bo podważa zaufanie syna do ojca. Narrator pokazuje obu bohaterów po ich powrocie do domu i zwraca uwagę na milczenie jakie pomiędzy nimi panuje. Świadczy ono o tym, że nić porozumienia łącząca ojca z synem została bezpowrotnie zerwana.
W świetle opowiadania Gustawa-Herlinga-Gruzińskiego Bóg jawi się jako wymagający bezwzględnego posłuszeństwa. Jest w pewnym sensie okrutny. Taka interpretacja tej postaci wynika być może z wojennych doświadczeń autora, który jako więzień sowieckiego łagru na własnej skórze przekonał się czym jest zło. Zapewne dostrzegał w Bogu bardziej jego surowość niż miłosierdzie.